demilitaryzacja i denazyfikacja co to znaczy

Zatrzymano wówczasmiędzy innymi Alfreda Kruppa, choć stanowił on jedynie zastępstwo za swojegoojca Gustava Kruppa, którego ze względu na zły stan zdrowia nie zdecydowano sięsądzić. Zarówno Gustav jak i Alfred zarządzali koncernem dostarczającym sprzętwojskowy niemieckim siłom zbrojnym. Amerykanie uznali, że choć to Gustaw byłnominalnie szefem koncernu, to cała rodzina winna była wspierania nazistów.Ostatecznie Alfreda skazano w Norymberdze w osobnym procesie na 12 latwięzienia.

Putin mówi o “denazyfikacji i demilitaryzacji”. Historyk: to bezczelna bzdura

  1. W1950 roku oficjalnie zamknięto sowieckie obozy, a więźniów przekazano władzomNRD.
  2. Alianci uznali, że takie rozprawieniesię z poplecznikami nazistów w biznesie jest konieczne do wykorzenienia tejideologii.
  3. Jego odmianę, wizerunek Rosji-obrońcy uciśnionych, widzimy i dzisiaj.
  4. W ten sposób alianci zachodnirozprawili się z wyższymi funkcjonariuszami reżimu, lecz wciąż pozostawałakwestia szeregowych funkcjonariuszy partyjnych i ich popleczników.
  5. Od pokoju Grzymułtowskiego (1686) Rosja była gwarantem i obrońcą praw prawosławnych w Rzeczpospolitej, zatem aktywizowano właśnie tę grupę (a przy okazji także protestantów!), by poszukiwała protekcji u Katarzyny Wielkiej.

Zaczęłodochodzić przy tym do tak wielu nadużyć, że Sowieci zdecydowali się uściślićkwestię tego, kto ma podlegać konfiskacie własności. Ważnym celem stały się też szkoły, zktórych usunięto nauczycieli uznawanych za przychylnych obalonej dyktaturze, acały system edukacji zreformowano tak, aby indoktrynował młodych Niemców ideamisocjalistycznymi. Zorganizowano również sieć obozów dla tych, których uznano zazbyt groźnych, aby ich wypuścić. Oczywiście do obozów trafiali nie tylkofaktyczni naziści, ale również wszyscy polityczni przeciwnicy nowych władz.

Denazyfikacja. Co oznacza? Tego słowa użył Putin

Nakazywała ona również stopniowekończenie pracy komitetów organizowanych przez Niemców. Miało to pozwolić nawykorzystanie byłych funkcjonariuszy III Rzeszy w administracji NRD. Oficjalnieproces denazyfikacji uznano za zakończony w lutym 1948 roku. Zostało toodebrane z entuzjazmem przez Niemców – zwłaszcza tak zwanych nominalnychnazistów, którzy dzięki temu otrzymali szansę na powrót do społeczeństwa. W1950 roku oficjalnie zamknięto sowieckie obozy, a więźniów przekazano władzomNRD. Sowieci doszli do wniosku, że choć socjalistyczna transformacja Niemiecjeszcze się nie zakończyła, to konieczne były do niej inne metody niż twardadenazyfikacja, która osiągnęła już podstawowe cele.

Na zachodzie znajduje się bowiem Wielkie Księstwo Litewskie związane unią dynastyczną z Koroną, a ciągle jeszcze krzepki zakon inflancki rządzi na północy. Więc naturalnym kierunkiem rozszerzania granic wydawał się wschód. Cytowany przez polskieradio.pl prof. Hieronim Grala, historyk i wieloletni dyplomata w Rosji, powiedział, że retoryka stosowana przez rosyjskiego lidera jest nie tylko absurdalna, ale też nie znajduje potwierdzenia w historii. Władimir Putin atakując zbrojnie Ukrainę mówił o specjalnej operacji wojskowej w Donbasie, której celem jest „demilitaryzacja i denazyfikacja Ukrainy”. Warto więc przypomnieć, co Rosja zaprezentowała w 2019 roku podczas próby do „parady zwycięstwa” w Petersburgu. Denazyfikacja jako procesokazała się nieskuteczna i wadliwa na wielu płaszczyznach.

“Demilitaryzacja” i “denazyfikacja” Ukrainy. Czego chce Rosja?

Do 1947 rokuAmerykanie uwięzili 90 tysięcy osób, a na niemal 2 miliony nałożono zakaz pracyinnej niż fizyczna. Sama liczba dokumentów i osóbdo ich weryfikacji paraliżowała urzędy, a na horyzoncie już zaczynały pojawiać się nowezagrożenia związane z polityką ZSRR. Francuzi już we wrześniu 1945 rokuzezwolili, by proces denazyfikacji kontynuowali sami Niemcy.

Co się tyczy państw bałtyckich czy Polski, to nie są one – jako bezpośredni wasal – Rosji potrzebne. Neo-ZSRR byłby tak potężnym bytem politycznym, że i tak wywierałby przemożny wpływ na Litwę, Łotwę, Estonię i Polskę, a poprzez Finlandię także na państwa skandynawskie. Charakterystyką argumentacji rosyjskiej propagandy historycznej jest pewna cykliczność. Wszyscy się dziwili, że prezydent Władimir Putin wygłasza opowieści o tym, że Krym to “chrzcielnica Rosji”, nie zwracając uwagi na to, że ta retoryka dźwięczała narastająco od 2008 roku, od wizyty patriarchy moskiewskiego Cowen Digital serwuje krypto z boku tradycji Aleksieja II w Kijowie. Motyw jednoczenia ziemi – i ludności – ruskiej ma się chyba w propagandzie rosyjskiej całkiem nieźle. Nie tak dawno ministerstwo spraw zagranicznych Federacji Rosyjskiej przypomniało rocznicę ugody perejasławskiej (na mocy której Bohdan Chmielnicki poddał Ukrainę Naddnieprzańską władzy cara) nazywając ją “ponownym zjednoczeniem Ukrainy i Rosji”.

W strefie radzieckiej wykonano kilkakrotnie więcej wyroków śmierci niż w strefach zachodnich razem wziętych, wiele osób zmarło w czasie przesłuchań i tortur, a także z powodu panujących w obozach warunków sanitarnych (łącznie co najmniej 42 tys. osób). Wielu nazistów zdołało jeszcze przed kapitulacją lub wkrótce po wojnie zbiec do zachodnich stref okupacyjnych, aby tam poddać się władzom wojskowym. Alianci słusznie założyli, że jeślichcą uniemożliwić odrodzenie się nazizmu, to denazyfikacja powinna oczyścić zjego popleczników niemiecki biznes i administrację publiczną. Polowano tak nafunkcjonariuszy NSDAP czy SS, jak również na członków organizacji powiązanych znimi, lecz niebędących częścią partii. Przesłanką do aresztowania mogło być wsparcie udzielane reżimowi lub publiczne wyrażanie dla niegopoparcia, zwłaszcza jeśli aresztowany był istotną figurą. Upadek nazistowskich Niemiec w 1945roku wieńczył wydarzenia II wojny To łatwiejsze niż myślisz aby założyć firmę w niepełnym wymiarze godzin światowej w Europie.

Wielu dawnychfunkcjonariuszy uniknęło kary, ponieważ zdecydowali się na współpracę zezwycięzcami. Niemniej główny cel denazyfikacji – uniemożliwienie odrodzenia sięnazizmu – został osiągnięty. W następnych dekadach, choć istniały organizacjeneonazistowskie, to nie zdołały one nigdy dojść do władzy i powtórzyć sukcesuNSDAP. Otóż inne możliwości wywierania nacisku w Azji ma Rosja, a inne mocarstwo na skalę ZSRR. Dlatego uważam, że celem polityki Putina jest odtworzenie systemu państw satelitarnych, zupełnie podległych Federacji Rosyjskiej. Na naszym kierunku moim zdaniem aspiracje te sięgają Ukrainy, Białorusi oraz Naddniestrza.

Odkąd za przygotowanie wątków historycznych w przemówieniach prezydenta zaczął odpowiadać były minister kultury Władimir Miedinski, pośmiewisko rosyjskiego środowiska historycznego, jest już tylko gorzej. Pod wieloma względami, jeśli chodzi Twój przewodnik po rynku Forex o znajomość historii, znajomość realiów geopolitycznych, prezydentowi Federacji Rosyjskiej i jego otoczeniu bliżej jest do ZSRR. Postanowienia unii hadziackiej, utworzenie autonomicznego w obrębie Rzeczypospolitej Księstwa Ruskiego, nie weszły w życie. Ale fakt jej zawarcia, a później również wybrania przez część elity ukraińskiej trzeciej drogi – współpracy z Turcją przeciwko państwu polsko-litewskiemu i Moskwie – dowodzi, że koncept “jednego narodu” i “głębokiej więzi” między Ukrainą i Rosją się nie sprawdzał.

Denazyfikacja w wykonaniu ZSRR miała ten samcel, co w przypadku aliantów zachodnich. Różnica polegała na tym, żerealizowano ją w typowo sowiecki sposób. 1 kwietnia1946 roku utworzono 545 cywilnych trybunałów, zarządzanych przez specjalnie dotego wybranych Niemców. Każdemu postawionemu przed trybunałem, przydzielanoodpowiednią kategorię winy i stopnia współpracy z reżimem. Trybunały były podatne na korupcję i było ich zbyt mało,by skutecznie prowadzać denazyfikację. Aby usprawnić proces, wobec większościpostawionych przed trybunałem orzekano niską kategorię winy.

Szczególną uwagę poświęcono koncernowi IG Farben, który dostarczałdo obozów zagłady gaz wykorzystywany do zabijania więźniów, a w swoichfabrykach korzystał z niewolniczej pracy. Jeszcze w 1945 roku aresztowano jegoliderów, którym zorganizowano osobny proces. Na ławie oskarżonych zasiedlimiędzy innymi Karl Krauch (6 lat więzienia), Hermann Schmitz (4 lata więzienia)i Georg Von Schnitzler (5 lat więzienia).

Przypomnijmy, że według definicji, denazyfikacja to zespół środków podjętych po II wojnie światowej przez zwycięskie mocarstwa, mające wraz z demilitaryzacją doprowadzić do oczyszczenia życia społeczno-politycznego, gospodarczego i kulturalnego Niemiec z nazizmu. Obejmowała przede wszystkim rozwiązanie partii NSDAP i wszelkich instytucji nazistowskich, zakaz związanej z tym ruchem działalności i propagandy, usunięcie nazistów ze stanowisk publicznych i wiele innych działań. Zgodnie z definicją, denazyfikacja to zespół środków podjętych po II wojnie światowej przez zwycięskie mocarstwa, mające wraz z demilitaryzacją doprowadzić do oczyszczenia życia społeczno-politycznego, gospodarczego i kulturalnego Niemiec z nazizmu. Tak rozumiana denazyfikacja obejmowała przede wszystkim rozwiązanie partii NSDAP i wszelkich instytucji nazistowskich, zakaz związanej z tym ruchem działalności i propagandy, usunięcie nazistów ze stanowisk publicznych i wiele innych działań. Denazyfikacja i demilitaryzacja to pojęcia, które niosą za sobą historyczne konotacje. Użycie przez prezydenta Rosji tej zbitki wskazuje, że Putin odnosi się do sytuacji zaistniałej po II wojnie światowej.

Warto też zwrócić uwagę co się działo w propagandzie rosyjskiej, kiedy w ostatnich latach pojawił się na Białorusi wątek pochówku Konstantego Kalinowskiego (polsko-białoruski działacz niepodległościowy, powstaniec styczniowy). Pewien dyżurny rosyjski historyk-propagandzista, który dotąd pisał książki o zbrodniach UPA, napisał książkę o “zbrodniach Kalinowskiego”, która była promowana przez rosyjskie i białoruskie czynniki oficjalne. W książce można wyczytać, że powstanie było polsko-pańską fanaberią wymierzoną w naród białoruski, którego prawdziwym obrońcą jawi się Michaił Murawjow, generał-gubernator wileński podczas tłumienia powstania styczniowego. A przecież przydomek nadany Murawjowowi przez społeczeństwo – Wieszatiel – mówi sam za siebie.

demilitaryzacja i denazyfikacja co to znaczy

Zasady 4D zastosowanej po II wojnie światowej wobec pokonanych Niemiec. W tym kontekście denazyfikacja polegała na uznaniu ideologii nazistowskiej za nielegalną i usunięciu z przestrzeni publicznej wszelkich jej symboli. Na jej podstawie prowadzono lustrację urzędników pod kątem działalności na rzecz zbrodniczego reżimu. Elementem denazyfikacji była również szeroko prowadzona akcja pokazująca społeczeństwu niemieckiemu bezmiar zbrodni hitlerowskich. W styczniu 1946 roku rada aliantówwydała oficjalną dyrektywę porządkującą proces denazyfikacji inakazującą usunięcie nazistów z życia publicznego.